برتولت برشتدختر کوچولو پرسيد:اگر كوسه ها آدم بودند، با ماهي هاي كوچولو مهربانتر مي شدند؟
آقای كي گفت : اگر كوسه ها آدم بودند،توی دريا براي ماهي ها جعبه های محكمي مي ساختند،همه جور خوراكي توی آن مي گذاشتند،مواظب بودند كه هميشه پر آب باشد.
برای آن كه هيچ وقت دل ماهي كوچولو نگيرد،گاهگاه مهماني های بزرگ بر پا مي كردند،چون كه گوشت ماهي شاد از ماهي دلگير لذيذتر است !
برای ماهی ها مدرسه مي ساختند وبه آن ها ياد مي دادندكه چه جوری به طرف دهان كوسه شنا كنند.
درس اصلي ماهي ها اخلاق بود.
به آن ها مي قبولاندندكه زيبا ترين و باشكوه ترين كار برای يك ماهي اين است كه خودش را در نهايت خوشوقتي تقديم يك كوسه كند.
به ماهی كوچولوها ياد مي دادند كه چطور به كوسه ها معتقد باشندو چه جوری خود را برای يك آينده زيبا مهيا كنندآينده ای كه فقط از راه اطاعت به دست مي یاييد.
اگر كوسه ها ادم بودند،در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت:از دندان كوسه تصاوير زيبا و رنگارنگي مي كشيدند،ته دريا نمايشنامه به روی صحنه مي آوردند كه در آن ماهي كوچولو های قهرمان شاد و شنگول به دهان كوسه ها شيرجه مي رفتند.
همراه نمايش، آهنگهاي مسحور كننده يی هم مي نواختند كه بي اختيارماهي های كوچولو را به طرف دهان كوسه ها مي كشاند.در آنجا بي ترديد مذهبی هم وجود داشت كه به ماهي ها می آموخت زندگي واقعي در شكم كوسه ها آغاز مي شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر